o*o*o*o*o*o*o*o

صدیقه با درموندگی گفت

هیچی به خدا! از حموم برمی گشتم. رفتم دم مغازه خروس فروشی ببینم واسه مرغ عشقها ارزن داره که نصرت کفتر باز جلومو گرفت و گفت که به اعظم ارزن میده تا واسم بیاره

ابی با خشم غرید

 غلط کرده کفتر باز چلغوز ! ببینم یکی تو این محله نبود که با تو بیاد حموم که تو اینجوری زیر بازارچه جولون ندی؟

صدیقه یه پشت چشمی نازک کرد و گفت

واا !!!! خان داداش کی وسط هفته ای حموم میره که با من بیاد

ابی چرخی به گردنش داد و دور و برشو نگاهی انداخت و گفت

 آرومتر دختر! یواشتر! تو هر روز میگذره حیا میات یُخ تر میشه! حالا اگه کل بازارچه نفهمن که تو غسل واجب بودی نمیشه؟

اخم غلیظی بین ابروهاش انداخت و با صدای بَمِش گفت

 زود برو خونه. دیگه نبینم که زیر بازارچه وایسادی و با این اجنبی ها هر هر کر کر راه انداختی که دیگه هیچی نمی فهمم و اونوقت تیکه بزرگه ت گوشته

صدیقه لبخند مکش مرگ مایی زد و با لحن کشیده ای تو چشمای ابی سیریش زل زد و گفت

چشــــم خان داداش

ابی بادی تو غبغب انداخت

  د برو دیگه! وایساده منو نیگا نیگا میکونه

صدیقه که رفت ابی سیریش دستمالشو دور دستش پیچوند و گفت

 چه آبی رفته زیر جلدش پدر سوخته! چیشاشو واسه من گرد می کونه

و بعد به سمت مکانیکی اوس رجب رفت که هر روز صبح علی الطلوع تا شش بعد از ظهر اونجا کار می کرد و از زور بازوهاش خرجی مادر پیر و خواهرشو در می آورد و تا جایی که وسعش می رسید به فقیر، فقرای زیر بازارچه هم چیزی می رسوند

اونروز، روز پر کاری بود. چند تا ماشینو با هم واسه تعمیر آورده بودن. حسابی خسته شده بود. بایست زودتر خودشو به خونه می رسوند تا شام میخورد و بعد یه استراحت به کافه می رفت

پاشو که از در مکانیکی بیرون گذاشت، سرشو به آسمون برد

اوستا کریم نوکرتیم! امروزم که گذشت! هر روزمونو مثه امروز به خیر بگذرون

به خونه شون که رسید، هوا حسابی تاریک شده بود. نگاهی به در چوبی و کلون در انداخت. دست انداخت وچند ضربه زد صدای ننه پیرش بلند شد

کیه؟

 واکو ننه! ابیت اومده

مادر پیرش در رو باز کرد. نگاهی به هیکل ریزه میزه، چارقد ململ سفید، پیرهن کمر کش دار گل گلی، شلوار پاچه گشاد مشکی و عینک ته استکانی مادرش که با کش شلوارآبی پشت گوشش انداخته شده بود انداخت. خم شد و مادرش رو بلند کرد و گفت

 قربون ننه ابی بشم من

مادرش که خنده فلفل نمکی به راه انداخته بود پشت سرهم میگفت

بذارم پایین ننه! کمرت خدا نکرده درد میگیره

 فدای جفت چیشات ننه! این تنو میخوام چیکار که نتونه ننه شو بغل کونه

مادرشو پایین آورد و با اولین قدم که پا تو حیاط گذاشت صداشو انداخت به سرش

کوجایی صدیقه؟ آبجی؟ صدیق با توام؟ کجایی ورپریده ی خنجری؟

مادرش با صدای لرزونی گفت

از موقع صلات ظهر که برگشته خونه زیر پتو چپیده و میگه سردمه! فکر کنم سرما خورده. جوشونده بهش دادم ولی توفیری نکرد

ابی سری تکون داد و زیر لب گفت

 انقذه که خودشو زیر بازارچه باد میداد ناکس

ناگهان چیزی به ذهنش رسید و خنده ای کرد و با خودش ادامه داد

 مگه آبجی ابی نباشی که فیلم در نیاری؟

کفشاشو از پاش در آورد و خودشو تو اتاق انداخت و رو به صدیقه که زیر پتو خوابیده و پتو رو به سرش کشیده بود گفت

پاشو ورپریده! پاشو ادا در نیار! کاریت ندارم

و زیر لب ادامه داد

یعنی ایندفعه کاریت ندارم

هیچ صدایی ازصدیقه در نیومد

ابی سیریش دست برد و پتو رو از روی صدیقه کشید

 دِ پاشو دختر، ننه دست تنهاست! پاشو برو دست به کومکش

صدیقه با صد ادا یه چشمشو باز کرد و نگاهی به روبروش انداخت، چشم دیگه شو هم به زحمت باز کرد و دستاشو کشید یعنی از خواب بیدار شدم. تو جاش نشست و رو به ابی سیریش گفت

واااه! داداش این چه طرز بیدار کردنه! زهره ام ترکید

ابی هنوز از کار دم ظهر صدیقه شاکی بود ولی چون مرامش دست بلند کردن روی زن نبود، به روی خودش نیاورد. هرچند با خودش قسم خورده بود که اگه یه بار دیگه صدیقه رو تو اون وضع ببینه چشماشو ببنده و کمربندو به بدنش راسته چپه آشنا کنه! استغفراللهی زیر لب گفت و خشمشو خورد

پاشو دختر! پاشو مزه نریز. برو به ننه کمک کن

قامت صدیقه که از جلوی چشماش گذشت با خودش گفت

 اگه زبون دراز خنجریت نبود، کی ها بود که عروس شده بودی! و الانه هم بچه ت تو بغلت بود. اگه نتونم شوورت بدم اون دنیا نمیتونم تو چیشای آقام نیگا کونم

با صدای بهم خوردن ظرفها توی سینی ای که تو دستهای صدیقه بود سرشو بلند کرد

خدا وکیلی صدیقه دختر قشنگی بود ولی امون از زبون دراز و دهن بی چاک و بستش که همه بهش میگفتن خنجری

ننه ش در حالیکه دستو به زانوش زده بود با ماهی تابه رویی وارد اتاق شد. طبق معمول شبها شام کوکو داشتن. حالا فرق نمیکرد چه نوعی باشه

بعضی اوقات هم به قول صدیقه ناپرهیزی میکردن و کته قرمزی یا همون کته گوجه فرنگی و سیب زمینی می پختن

از جاش بلند شد و به حیاط رفت تا کنار حوض دست و رویی بشوره.شامو در آرامش و سکوت خوردن. بعد شام رو به ننه ش کرد و گفت

  ننه دارم میرم پیش بچه ها . دیر میام. یه وقت هول ورت نداره که چِم شده

مادرش، رو به ابی با لحن آرزومندی گفت

کی بشه که کت و شلوار دامادی به تنت ببینم، ننه! و به جای اینکه شبا با رفقات راه بیفتی تو کافه هادست زنتو بگیری و بیای اینجا

ابی رو ترش کرد

 باز ننه ما رو یاد قرض و قوله هامون ننداز! با کدوم پول و پشتوونه به ما زن بدن؟ بیشین ننه تو رو خدا! یه امشبو بذار حالمون خوش باشه

یا علی گویان از خونه خارج شد. وقتی زیر طاق ورودی بازارچه رسید، میتی هوش و جوات رادار منتظرش بودن. با اونها به سمت کافه آبشار نقره ای راه افتاد. وارد کافه که شد چشمش به میز روبروی سن افتاد که طبق معمول کاظم قرو قاطی و نوچه های خزش در حال عیش و نوش بودن و خنده های مستانه شون کافه رو پر کرده بود. پری بلنده و اقدس چهار چشم هم مشغول خوش خدمتی به کاظم و بقیه بودن

ابی سیریش یقه پیراهن سفیدشو درست کرد و کلاهشو رو سرش جابجا کرد و با رفقاش لوطی وار پا به کافه گذاشت. چشم چرخوند و یک میز خالی کنار میز کاظم قرو قاطی پیدا کرد. در همین موقع بهجت تیغی از اون سر سالن خودشو به ابی رسوند و با ناز و غمزه ای که فقط مخصوص زنهای اونجا بود رو به ابی کرد

به به! سلام آق ابی!چشممون روشن! چه عجب یادی از ما ضعفا کردی؟

ابی لبخند گله گشادی زد و گفت

  احوالات بهجت تیغی چطوره؟

بهجت گوشه چشمی نازک کرد و با کف دست آروم به پشت ابی زد

چند بار بهت بگم بگو بهین، بلا

ابی دید که بهجت به دلیل زیاده روی تو مصرف نوشیدنی حال خوبی نداره با چشمکی که به جواتی زد به اون فهموند که بهجتو یه جور ازش دور کنه

در همین موقع بقیه داداشهای ابی سیریش هم اومدن و همگی دور میز نشستن و کم کم سر و کله ی ساقی ها و دوست و رفقای مونث نوچه های ابی هم پیدا شد

تنها کسی که از این قانون مستثنی بود، ابی سیریش بود که به قول خودش "نیگای ناپاک به ضعیفه ها نداشت حالا هرکی میخواست باشه"

همین خوی و خصلت ابی و اندام متناسب و چهره ی مردونه‌ش بود که همه زنهای کافه آرزو میکردن یه روز کنار ابی بشینن و ساقی اش بشن.ولی ابی ساقی سر خود بود. خودش میریخت و خودشم میخورد

هنوز استکان دومو بالا نبرده بود که صدای تقی شارلاتان که از نوچه های کاظم قرو قاطی بود، بلند شد

میبینی آق کاظم؟ بعضی ها بدجور روشونو با آب مرده شور خونه شستن! قاب بازی رو با دوز و کلک میبرن و به روی خودشون هم نمیارن! تازه شم پا میشن میان تو جمع و سینه هم سپر میکونن

جلال خاک انداز طاقت نیاورد وایسته تا بقیه دوستهاش جواب بدن. از جا بلند شد و سرشو به سمت میز کاظم کشید و رو به تقی شارلاتان گفت

هه ته ته زرشک

همین چند کلمه کافی بود که جرقه شروع یه دعوا بشه! استکان و شیشه بود که میشکست و صندلی بود که به سرو صورت هم میکوبیدن و میز بود که کف کافه ولو میشد! کلاه بود که زیر پا لگد مال میشد و دستمال یزدی بود که دور دهن همدیگه میپیچوندن! واسه صاحب کافه که بد نمیشد. هم پول بلیط ورودی رو گرفته بود و هم پول شکست و ریختهارو چهارلا پهنا با صاحبای دعوا حساب میکرد. اصلا این قانون کافه بود که هفته ای یکی دو بار شاهد این دعواها باشن
وقتی دعوا به جایی میرسید که دیگه واسه صاحب کافه سود نداشت زنگ میزد به پلیس! ابی سیریش موهای کاظم قرو قاطی رو گرفته بود و مشت به دهنش میزد خون از بینی کاظم راه افتاده بود. و عربده هاش در عربده های ابی قاطی شده بود. ابی در حالیکه با زانو به شکم کاظم میزد، با صدای بلندی که تماشاچی‌های جنگ تن به تن لوطی ها و نالوطی ها بشنون گفت

  به دهنت مشت میزنم که بفهمی ابی هرچی باشه اهل دو کار نیست! نیگا به ناموس مردم و کلک بازی

در حالیکه یقه کاظمو گرفته بود و جسم بیحالشو نگه میداشت رو کرد به جمع و با داد گفت

  آهای ایها الناس! امشبو یادتون باشه که ابی دهن یکی رو که بی موقع باز شده و دری وری گفته داره میدوزه

بعد از مدتی که شاید نیم ساعت شد با صدای داد یکی از نوچه های ابی که میگفت صاحب کافه به پلیس زنگ زده گروه لوطی ابی سیریش و نالوطی کاظم قرو قاطی از کافه زدن بیرون. همه شل و پل بودن! بینیها ضرب دیده! دهنها پرخون! لب و لوچه ها ورم کرده و خونی مالی! زیر چشم‌ها جای مشت مونده! یقه لباسها جر خورده و تکمه های پیراهنها کنده شده و زیر بغل کتها دوخت در رفته! هرکی به فکر خودش بود. بعضی از نوچه های کاظم هم به خاطر زیاده روی کنار جدول بالا می آوردن.ابی سیریش دستشو به عالمت همه بریم باز و بسته کرد. تنها کسی که این وسط کمترین ضربه رو خورده بود، داش ابی بود! گل سرسبد مردهای بازارچه!چند روز از دعوای ابی سیریش با کاظم و رفقاش می گذشت. جسته گریخته کاظم و دوستاش پشت سر ابی و داداشهاش خط و نشون می کشیدن ولی ابی به هیچکدوم از نوچه هاش اجازه نداد که عکس العملی نشون بدن

یه روز تنگ غروب که ابی دست و صورت و لباساش پر شده بود از روغن واسکازین ماشین یکی از مشتریها، اوس رجب اونو از پنجره اتاقش صدا زد

ابی! ابی!

ابی که کاپوت ماشینو بالا زده بود و در حال تعمیر ماشین بود، از همونجا صداشو انداخت به سرش

  بله اوس رجب

بیا تو اتاق من. یکی اومده و میخواد ببینتت

ابی ابرویی بالا انداخت و دهنی کج کرد و با خودش گفت

  یعنی کی میتونه باشه؟ ما که کسی رو نداریم که دلش واسمون تنگ بشه! داداشا هم که الان همه سر کارو بار خودشونن

همینطور که در حال پاک کردن دستاش از روغنها با دستمال بود رو به اکبر فنچ که اونهم تو مکانیکی کار میکرد، گردوند و با صدای بلند گفت

  اکبر کوجایی؟

اکبر که در حالت بستن جعبه آچارها بود از ته گاراژ داد زد

اینجام داش ابی

  بقیه ش با تو

چشم داش ابی

ابی خودشو به اتاق اوس رجب رسوند

  ...بله اوسا امری ......

هنوز حرفشو تموم نکرده بود که چشمش افتاد به یک جوون همسن و سال خودش یا شاید هم یکی دو سالی بزرگتر در یک کت و شلوار سورمه ای. یک کلاه هم که مخصوص راننده های افراد طبقه مرفه جامعه بود، در دست داشت. رو به مرد کرد

  سام علکوم داداش

اوسا رو به ابی گفت

ایشون آقای حشمت صادقی راننده شخصی جناب آقای فیروز عمید یکی از وکلای معروف و مشهور تهرونن، که واسه دیدنت اومدن

ابی رو به مرد صداشو بَم کرد و ساعد دستشو جلو آورد

  ببخشید داداش دستمون بدجور ناشوره

مرد به نشانه احترام و رعایت ادب، ساعد دست ابی رو گرفت

 خواهش می کنم

ابی یه ابروشو به عادت همیشگیش بالا انداخت و رو به اوس رجب گفت

  اونوقت این حشمت خان با حاجیت چیکار داره؟

حشمت صادقی بدون معطلی گفت

  آقای عمید میخوان شما رو ببینن

ابی با بالا بردن بیشتر ابروهاش تعجب زیادشو نشون داد

  آقای عمید؟ همین وکیله که اوس رجب گفت؟ اونوقت چرا؟

حشمت صادقی لبخند پت و پهنی به ابی انداخت و شونه هاشو به علامت نمیدونم بالا برد. ابی قیافه حق به جانبی گرفت

  اونوقت ما از کوجا باید به حرف شوما اعتماد کنیم که قرار نیست سرمونو زیر آب کونن؟ و شما از رفقای کاظم قرو قاطی نیستی و نیومدی حاجیتو اغفال کونی؟

مرد نگاهی به ابی انداخت و چشماشو ریز کرد و شمرده جواب داد

  من اون آقایی که شما میگید رو نمیشناسم ولی .....

دستشو به جیب بغل کتش برد و یه کارت ویزیت بیرون آورد

ابی نگاهی به کارت انداخت و کمی اونو انداز ورنداز کرد ابی نگاه پرسشگرانه ای به اوس رجب انداخت یعنی چکار کنم؟

حشمت صادقی گفت

چطور شما اسم جناب فیروز عمید هنوز به گوشتون نخورده؟

ابی با خرسندی جواب داد

 آخه داشی ما هنوز پامون به کلونتری و دادگاه وا نشوده

حشمت صادقی ابروهاشو تا جایی که امکان داشت بالا انداخت. بعید به نظر میرسید که ابی که ظاهرش داد میزد از لوطیها و یا به قول معروف از جاهلاست تا حالا به کلانتری نرفته باشه

حشمت ذهنشو از این مسئله پاک کرد و پوف کوتاهی کشید و گفت

 بالاخره با من میاید یا نه؟ آقای عمید تو دفترشون منتظر شما هستن

اوس رجب مجال جواب دادن به ابی نداد

ابی بابا جان برو! شاید خیریتی تو کار باشه

ابی در حالیکه به محاسن سفید اوس رجب که حق پدری رو تو این چند سال شاگردی واسش به جا آورده بود گفت

 هرچی شوما بگید اوس رجب

رو کرد به حشمتو گفت

داشی یه چند لحظه به ما اجازه بده این کثیفیها رو از خودمون پاک کونیم تا بیایم

بعد از یه ربع ابی با همون شکل و شمایل جاهلیش ظاهر شد و درحالیکه دستمال یزدی رو با دقت تمام به دور دستش میپیچید رو به حشمت گفت

بریم داداش

حشمت با ادب کامل گفت

من آماده ام. بریم

o*o*o*o*o*o*o*o

رمان ابی سیریش بادیگارد میشود | قسمت اول ◄

*@@*******@@*
میدونی چیه؟
من کلا آدم عجیبیم، چیزای عجیبو دوستدارم، یکیش خوده تو
تویی که اصلا نمیدونم کی هستی
کجای این کره خاکی زندگی میکنی
نه ازقیافت چیزی میدونم نه ازاستایل بدنت ونه ازاخلاقت

میبینی، من هیچکدوم ازاینارونمیدونم و باز دوستدارم، تو بیخبریهام عاشقت شدم، هیچی ازت نمیدونم ولی شبا وقتی همه جا تاریکه من زیرپتو چشمامو میبندمو به توفکر میکنم،برای خودم مجسمت میکنم، اونجوری که میخوام تورویام میسازمت، فارغ ازاینکه شاید توهیچ شباهتی به رویای من نداشته باشی، شاید تو نقطه مقابل تمام افکارم باشی

اماقول میدم و از خودم مطعنم که تو هر جوری که باشی من بازهم دوستدارم، هرشب روزایی رومیبینم که تواومدی و کنارهم خوشیم، روزایی که باهم بیرون میریمو غذا میخوریم ومن مجبورت میکنم توسرما باهم بستنی بخوریم وفرداش زنگ بزنی وباصدای گرفته بگی که سرماخوردی و برام خطونشون بکشی وذبگی همش تقصیره توعه تلافی میکنم وذمن مستانه بخندم و بگم هرکی خربزه میخوره پای لرزشم میشینه

و تو باخنده نهفته توصدات بازم تهدیدم کنی و بگی تامن خوب نشم جایی بی من نمیری، منم از پشت گوشی واست زبون دربیارمو بگم به همین خیال باش آقاااااا، اینوبگم ولی عین ده روزی که حالت بدبود منم بشینم توخونه هرروز زنگ بزنم حالتو غیره مستقیم بپرسم و ازم بپرسی کجایی و من به دروغ بگم که بادوستام بیرونم، توی جانان منم غیرتی خرج کنیو بااون صدای گرفتت غر بزنی که باکدوم دوستت منم به دروغ اسم یکی ازدوستامو که میشناسی بگم و تو کلیک کنی که گوشیو بدم باهاش صحبت کنی و من بهونه بیارم و تهش عصبانی بشم و بگم من خونه ام و تو قش قش بخندیو بگی میدونستم فقط میخواستم خودت اعتراف کنی و من حرس بخورم وتو ازحرس خوردن من غرق لذت

یا به اون روزی فکر میکنم که خسته ازهمه جا و همه کس تنها زیرآسمون ابری تو تراس نشسته باشم تو یه دفعه سرو کلت پیداشه بزور منو ببری زیر بارون و بگی تا نخندی حق نداری جایی بری، و یا عصرهایی که باهم تو حیاط خونه خانجون چایی عصرونمونو بخوریم وتوبخندی به منو من بخندم به اینکه چه زود رویام حقیقت شد

میبینی من حتی برای آمدنت سناریو هم نوشته ام، جانان من دیگر زمانش است که بیایی

*@@*******@@*

 

هی رد شو از این کوچه و هی دل ببر از ما

تو فلسفه ی بودنِ این پنجره هایی...

*~*~*~*~*~*~*~*

دلم گواه خوبی نمیداد
یه حس مزخرف افتاده بود تو وجودم باعث بیقراریم میشد، دستام یخ کرده بودن، قلبم تند میزد، دلشوره که میگن همینه

نتونستم طاقت بیارم، با عجله یه لباس دم دستی پوشیدم و خواستم بزنم بیرون که مامان رو دیدم

مادر جون کجا میری این وقت شب؟
دروغی سر هم کردم

میرم پیش سامان

نگاهی بهم انداخت معنی خر خودتی رو میداد

مامان: دیر وقته پسرم نمیشه فردا بری؟

اردلان: نه کارش دارم

پدرم اومد نگاه نگرانی بهم انداخت: برو پسرم، فقط حرفای منو فراموش نکن تو پسر محکمی هستی

چیزی از حرفاش نمیفهمیدم واسه همین یه خداحافظی سرسری کردم و زدم بیرون، سرمای استخوان سوز توی وجودم رخنه کرد، آسمون هوای باریدن داشت، با سرعت خودمو به کوچه جلوه اینا رسوندم

اما از چیزی که دیدم یه لحظه تموم علائم حیاتیم رو از دست دادم، بی شک اگه چنگ نزده بودم به درخت کهنسال سربه فلک کشیده نقش زمین میشدم

خدایا چطور ممکنه؟ من میمیرم
اگه هدفت امتحان کردن منه بدون که تاب و توان این درد رو ندارم
یه چیزی مثل دُمل چرکی توی گلوم گیر کرده بود
خدایا نه‌؛ خواهش میکنم

دُمل سرباز کرد و کمی راه نفسم باز شد دستی به صورتم کشیدم خیس بود، اردلانی که نمیدونست گریه چیه حالا اشکهاش برای پایین اومدن با هم مسابقه گذاشته بودن

آسمون صائقه ای زد برای لحظه ای همه جا روشن شد

کامیونی در خونشون پارک شده بود و چند نفر با عجله وسیله ها رو بار میزدن

پس بگو چرا همه میخواستن من امشب برم همه میدونستن بجز خودم، آخه رفتن این وقت سال پس مدرسه بچه ها چی میشه؟ میرانی خدا ازت نگذره چطور این کارو کردی؟

آسمون شروع کرد به باریدن ابتدا نرم نرم سپس شدت گرفت اشکهام با قطرات بارون مخلوط شدن کار اونها هم سرعت گرفت، جلوه رو دیدم چادر به سر در حالی که کارتون خیلی کوچیکی به دست داشت غمگین و سلانه سلانه اومد بیرون نمیدونم چجوری تو اون تاریکی چشمش به من افتاد نگاهمون قفل شد به هم

اون هم گریه میکرد این رو از مردمکهای لرزونش فهمیدم انقدر به هم خیره شدیم که نه تنها هیکلمون خیس بارون شد بلکه کارتونی که توی دستش بود تبدیل به خمیر شد

آسمون می غرید و میبارید، میرانی رو از گوشه چشم دیدم رفت کنار جلوه هر چقدر باهاش حرف زد بی فایده بود رد نگاهش رو گرفت و رسید به من دستش رو دور شونه های جلوه گذاشت و اون رو به خونه هدایت کرد با گریه و به سختی رفت

من همچنان اونجا ایستاده بودم به حال مرگ افتاده بودم میرانی اومد سمت من دیگه هیچی برام مهم نبود

بهم که رسید نگاه طولانی به صورتم انداخت تو نگاهش یه چیز عجیبی بود مثل غم مثل پشیمونی

از اینجا برو پسر جون‌

دستی به صورتم کشیدم

هیچ وقت نمیبخشمت هیچ وقت

عقب گرد کردم و با سرعت به سمت خونه دویدم، مثل بچه ای که کتک خورده با صدای بلند گریه میکردم حتی فرصت نشد ازش خداحافظی کنم، پاهام محکم توی آب فرود میومد و صدای چلپ چلپ میداد خودمو به خونه رسوندم، پدرم توی ایوون ایستاده بود خودمو با شتاب پرت کردم توی آغوشش

بابا چرا به من نگفتین چرااااااا؟ من میمیییرم به خدا میمیییرم

پدرم چیزی نگفت تنها منو محکم توی آغوشش نگه داشت

مثل یه بچه بی پناه انقدر زار زدم که آخرش نفهمیدم چی شد وقتی به خودم اومدم که جسم مریضم توی رخت خواب بود

روزهای زندگیم به سختی هرچه تمام تر می گذشت، افسرده شده بودم کسل و بی حال دیگه قید مدرسه رو زده بودم تنها بیرون رفتن من فقط تا دمه پنجره ای بود که باز هم متروکه شده بود میرفتم اونجا ساعت ها تو سرما به انتظار می ایستادم تا شاید جلوه ای که دیگه نمیدونستم کجاست و در چه حاله بیاد پنجره رو باز کنه و با لبخند دستاشو تکان بده تا برق النگوهای رنگارنگش چشممو بزنه، نفس عمیقی کشیدم دونه های برف مثل پر از آسمون به زمین میریختن، همه جا ساکت بود مثل اینکه شهر آروم خوابیده

آخرین نگاهمو به پنجره انداختم و راهمو به سمت خونه کج کردم بین راه فرهان رو دیدم نگاهی بینمون رد و بدل شد نگاه من خالی از هر حسی بود و نگاه اون پر از ندامت و غم از کنارش عبور کردم مچ دستمو گرفت

نگاهمو به دستامون بعد به صورتش انداختم

فرهان: من از تو انتقام گرفتم ولی بد حال خودم گرفته شد، اگه من جلوی خشم و زبونم رو گرفته بودم هیچ وقت این اتفاق نمی افتاد بازی که شروع کردم دو سر باخت بود رفیقات منو زدن حقم بود ولی میخوام تو منو بزنی اونقدر که دلم خنک بشه

پوزخندی زدم اون باز هم به فکر خودش بود دستمو با شدت از دستش کشیدم بیرون که صدام زد

اردلان من دلم نمیخواد تو رو تو این حال ببینم من آدم بدی نبودم ولی شدم، خیلی بد شدم

حوصله شنیدن اراجیفشو نداشتم تنهاش گذاشتم و به خونه رفتم، گوشه ای از خونه چمباتمه زدم شال گردنی که برام بافته بود رو مثل یه شئ با ارزش از دور گردنم باز کردم، یه شال گردن و یه برگه امتحانی یاددگاریهایی بودن که ازش داشتم، فکرش لحظه ای از ذهنم نمیرفت

در اتاق به صدا در اومد

چیه؟

ارغوان: امین اومده دنبالت

نچ حتما اومده بود بازم سرزنشم کنه که چرا خودمو به این حال انداختم

برو بگو خوابیده اصلا بگو نیست حوصلشو ندارم

صدایی نیومد مدتی بعد در اتاق باز شد و امین اومد تو

مگه دستم بهت نرسه ارغوان

امین: حالا دیگه چشم دیدن منو نداری؟

اردلان: شِر نگو امین من حوصله خودمم ندارم

امین: منو بگو اومده بودم یه خبر خوب بهت بدم لیاقت نداری که

اردلان: دیگه هیچ خبری حال منو خوب نمیکنه

درحالی که چشماش از خوشحالی میدرخشید با خباثت گفت

خیلی خوب چیز خاصی نیست فقط جلوه نامه داده که مثل اینکه برات مهم نیست خداحافظ من رفتم. قلبم ایستاد نمیدونم چقدر گذشت که به خودم اومدم با سرعت و پای برهنه از خونه زدم بیرون تو حیاط سُر خوردم نزدیک بود با سر بخورم زمین که چنگ زدم به نرده ها

امین: یواش بابا نکام از دنیا نری؟

اردلان: نامرد کجا رفتی؟

دستشو داخل جیب کتش کرد و پاکتی از توش در آورد: بیا داداش این مال توئه به گمونم سختی ها دیگه تموم شده دستی به شونه ام کشید و تنهام گذاشت

با دستهای لرزون نامه رو باز کردم اونو به صورتم کشیدم بوی زندگی میداد بوی عطر رقیق شده

وقتی که خوندمش احساس آرامش به تموم سلول های بدنم برگشت نوشته بود که به خرمشهر رفتن

پدرش از رفتارش پشیمون شده از اینکه از من دوره دلش خیلی تنگه، نوشته بود که منتظرم می مونه حتی تا ته دنیا و در آخر شماره تلفن جایی که سکونت داشت رو نوشته بود

نامه رو روی قلبم که حالا آروم شده بود گذاشتم به داخل رفتم نگاهم روی تلفن ثابت موند، تو دلم قیامتی به پا شد از طرفی می ترسیدم زنگ بزنم از طرفی هم دلم به هول و ولا افتاده بود در جدال بین دل و عقلم دلم پیروز میدان شد

مثل یه دیدار پنهانی قلبم محکم میزد تلفن رو برداشتم و شماره رو گرفتم بعد از چند بوق دلنواز ترین صدا توی گوشم پیچید

الو چیزی نگفتم، الووووو چرا جواب نمیدی؟

نفس منقطعی کشیدم آب دهانم رو قورت دادم

منم اردلان

صدایی نیومد با دلتنگی گفتم

نمیخوای حرفی بزنی؟ جلوه؟ جلوه خانمِ گل؟

جلوه: اردلاااان تویی؟

اردلان:آره عزیزم منم نمیدونی تو این مدت چه حالی داشتم روزی صد بار میمردم و زنده میشدم

جلوه: حال منم بهتر از تو نبود اردلان خیلی بهم سخت گذشت، ولی دیگه تموم شد درسته که از هم دوریم ولی راحت با هم حرف میزنیم، پدرم هم دیگه آروم شده راستش از وقتی اومدیم اینجا پشیمون شده از رفتار هاش

اردلان: جلوه منتظرم بمون لطفا. چشم به هم بزنی میام پیشت فقط یکمی تحمل کن

جلوه: میمونم تا هر وقت که تو بخوای، از این به بعد همیشه برات نامه میفرستم، توام بفرست اما بده به عطیه پست کنه

بعد از مدتها خنده شیطونی کردم

عطیه کبوتر نامه رسونه

اون هم خندید: چقدر دلم برای خنده هات تنگ شده. دوباره همو می بینیم؟

جلوه: آره می بینیم، خیلی زود‌

اردلان: جلوه؟

جلوه: بله‌

اردلان: خیلی دوست دارم

جلوه: منم دوست دارم

 

اردلان: مواظب خودت باش

جلوه: تو بیشتر خداحافظ

اردلان: خدا نگهدارت

تلفنو سر جاش گذاشتم آرامش به وجودم برگشته بود

ما باز هم همدیگرو میدیدم این بار دلم به روشنی نور بود، سرمو به آسمون گرفتم

خدایا شکرت‌ که دل منو نشکستی

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄
پنجره | قسمت بیست و شیشم ◄
پنجره | قسمت بیست و هفتم◄
پنجره | قسمت بیست و هشتم ◄
پنجره | قسمت بیست و نهم ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جفتمون وحشت زده به عقب برگشتیم
پدرش بود که مثل مار زخمی پشت سرمون ایستاده بود

صورتش قرمز بود به جرات میتونم بگم از دماغش دود میزد بیرون

جلوه که لال شده بود منم آب دهانمو قورت دادم و سلام کردم

س سلام

چیزی نگفت نیمکت و دور زد و اومد رو به روم به خودم که اومدم دستش محکم نشست روی صورتم

عطیه از دور با سرعت به سمت ما میومد، خواستم نگاهمو بگیرم که چشمام با دیدن فرهان گرد شد

با نگاه پیروزمندانه تکیه داده بود به درختی و شکستن غرور منو تماشا میکرد
لعنت بهت فرهان لعنت

زیر چشمش کبود بود مثل اینکه تازه کتک خورده باشه شک نداشتم اون به میرانی گفته ولی آخه چطوری من اینهمه مواظب بودم
چطور فهمیده؟ خونم به جوش اومد روبه میرانی داد زدم

واسه چی میزنی؟

میرانی: بهت هشدار داده بودم گفته بودم که دفه بعدی در کار باشه آروم نمیشینم یالا راه بیوفت بچه

جلوه: بابا تو رو خدا؟

میرانی: تو یکی دهنتو ببند که هرچی آتیشِ از گور تو بلند میشه

عطیه با نفس نفس کنارمون ایستاد
آقای میرانی سوتفاهم شده باور کنید قضیه اون طور که شما فکر میکنید نیست

میرانی: بسه دختر جون دیگه حنات پیش من رنگی نداره، مادرش به تو اعتماد کرد، تو چجور آدمی هستی که به اسم کلاس قرآن میاریش سر قرار؟
عطیه خجالت زده لب گزید و سکوت کرد

ببین آقا من دخترتو دوست دارم، بیشتر از همه‌ی دنیا، هرکاری که از دستم بر بیاد واسه رسیدن بهش انجام میدم هیچ کسی هم نمیتونه جل

حرفم با کشیده‌ای که خوابوند تو صورتم نصفه موند
جیغ عطیه و جلوه بلند شد، حیف که بزرگتر بود وگرنه یه جای سالم تو صورتش نمیذاشتم

فرهان با لذت این صحنه هارو نگاه میکرد

میرانی: کم چرت و پرت بگو راه بیوفت

جلوه: بابا غلط کردیم تو رو خدا کاریش نداشته باش

میرانی انگشت اشاره اش رو توی هوا تکان داد

خفه شو گم شو برو خونه تا میام گیساتو میبرم

بعد هم روشو کرد سمت عطیه و ادامه داد: تو هم از این به بعد دیگه خونه ما نمیای دختر من مرد وسلام

بازوم رو گرفت که محکم از دستش کشیدمش

خودم میام فکر کردی فرار میکنم؟

عطیه غمگین و جلوه گریون رو ترک کردیم رومو برگردوندم و نگاهش کردم چشمای پر از آبش هوای خداحافظی داشت درد بدی روی قلبم سنگینی میکرد یه حس بد، یه صدای مزاحم توی مغزم می پیچید که این آخرین دیدار ماست

میرانی: فکر نکن نمیدمت دست پلیس کاری باهات ندارم، نمیخوام پای دختر بی عقلم به کلانتری و دادگاه باز بشه و آبروی چندین و چند سالم به باد بره

پوزخندی زدم: آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب، از کجا فهمیدی ما اینجاییم اون پسره بهت گفت؟

میرانی: آره، اونم یه مزاحم بیشعورِ عین تو، با خودش فکر کرده بود بهش پاداش میدم پسره احمق حسابشو گذاشتم کف دستش

باز هم داشت مسیر خونه رو میرفت، ولی ای کاش منو میداد دست پلیس دیگه حوصله یکی به دو کردن با مامان و گوش کردن نصیحت های ننه بانو رو نداشتم و از همه مهم تر، امروز بابا خونه بود و این یعنی فاجعه، من که آب از سرم گذشته بود، جنگ اعصاب و تنش توی خونه بین بقیه پیش میومد

به خونه که رسیدیم با مشت افتاد به جون در‌

صدای پدرم از حیاط اومد

چه خبرته بابا مگه سر آوردی اومدم

لحظه ای بعد در باز شد و چهره پدرم نمایان شد چشمش که بهمون افتاد ابروهاش پرید بالا

سلام

میرانی: چه سلامی؟ چه علیکی مرد حسابی بچتو ول کردی تو این کوچه خیابونا، خوش و خرم گرفتی تو خونه نشستی؟

بابا: آروم تر مرد مومن ما اینجا آبرو داریم

میرانی: من آبرو ندارم؟ من آبرو ندارم که پسرت دخترمو از راه به در کرده؟ هاان؟ دم به دقیقه تو کوچه ما پلاسه، امروزم که باهاش قرار گذاشته

چند دفه کوتاه اومدم گفتم بچس ولی پسرت ول کن نیست، دیگه جمع کردنش سخته یه فکری باید به حالش بکنی

پدرم نگاهی به من انداخت و با لحنی جدی گفت

برو تو میخوام با آقا حرف بزنم

سر به زیر رفتم داخل خونه، مامان و ارغوان و ننه بانو از صدای بلند میرانی اومده بودن تو حیاط

مامان: چقدر گفتم نکن؟ چقدر گفتم این کارا عاقبت نداره؟ حالا خوب شد؟ بابات زنده ات نمیزاره؟ به خدا میکشتت‌

صدای داد زدن میرانی خوابیده بود و بجاش مشاجره ریزی به گوش میرسید، روی پله های ایوون نشستم دیگه پی همه چیز رو به تنم مالیده بودم

نمیدونم چقدر گذشت؟ یه ربع؟ نیم ساعت؟ یه ساعت؟ ولی بالاخره پدرم اومد تو

مامان: آقا تو رو خدا، غلط کرده، خامی کرده، دیوانگی کرده، شما ببخش

بابا: برید تو شما

مامان: تو رو به خاک پدر خدا بیامرزت بگذر ازش

ننه بانو: اردشیر ننه ولش کن این بچه رو، این دیوونه است، عقل تو کلش نیست خودتو خسته نکن ننه جون کتک کاری فایده نداره، هرچه قدر هم که نصیحتش کنی آبیه که به جوب میره

بابا: گفتم برید تو، با همتونم

ننه بیحوصله و با غرغر رفت تو اتاقش و در و بست ولی مامان و ارغوان ملتمسانه به بابا نگاه میکردن

ادامه دارد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄
پنجره | قسمت بیست و شیشم ◄

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

عاقا ، کل فامیل به من میگن وسواس
😪
خودمم میدونم وسواس نیستم ، ولی خب میگن دیگه
😰
شاید فکر کنین فکر میکنم وسواس نیستم اما اصل مطلب کجاس؟
😌
اینجاس که خیلی جاها لوس بازی در میارم بدون اینکهه دست خودم باشهه هااا، شایدم هست نمیخوام باور کنم... اما خلاصه مثلا مسافرت که میریم روی تخت خوابای خونه ای که توش مستقریم نمیخوابم و ملافه میندازم رومبل با مانتو و روسرییی میخوابم
😫😫

هرچقدرم میان بالش بزارن زیر سرم قبول نمکنم دستمو میزارم زیر کله ی مبارک و کپه مبارک تر رو میزارم
😂😂
یا مثلا حاضرم دمپایی های اون خونه ای که تو مسافرت توشیم و پام نکنمم ، بجاش با جوراب و با نک انگشتا راه برم
😭

یا مثلاا با دیدن کوچوک ترین حشره تو حیاط خونه مامانبزرگ کهه خیلی بزرگ و پر از دار و درخت جیغ و داد راه میندازم، مخصوصا وقتی یراست میان میرن تو دهن، یا دماغم
😳😳
لازم به ذکره چون روسری سرمه تا رو و لای موهام نرن خداروشکر تو گوشم نمیر

اما نکته ای که ثابت کنه وسواس نیستم اینه که من یه عادت بدی که دارم ، اعصابم که خورد میشه یا با اهل خونه که دعوام میشه میرم دشوریی و دسمال دشویی هارو با شیلنگ خیس میکنم
😆😆

و عزونجا که سابقه دعوا شدن دارم میکَنَمشون و میندازم تو چاله توالت!!
(تو اشغالیـ نمدازم که نفهمن)
خلاصه که یبار اینا خیلی زیاد بودنن، یعنی تقریباا همشونن خیسیده بودن... اومدم بندازم تو چاه که گیر کرد
😭😭

هیچی دیگه دستمو کردم اونتو دریچه چاهو فشارش دادم همشووونننن رفتن
😂😂
یبارم رفتم حموم خیر سرم اون یارو چاه باز کنه چیه هوا توش جمع میشه مکش داره؟
اونو گذاشتم رو چاه حمومم

خلاصهه کهه ۱۰،۲۰ سانت اب اومد بالا
من که اومدم بیرون داداشم رفت تو، اون حجم از ابو که دید مامانموو خبر کرد

مامانم که استخر خونگی دست ساز منو دید جیغ زد(بیشوووووررر تو وسواس نیستی الاغ ، چسواسییی، چسوووااااااسس)
😂😩😂😩

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

بسته جوک خرداد | جوک های زیبا | جوک دوره امتحانات | جوک دوران مدرسه | جوک های امتحانات | جوک های دانشجویی | جوک های خنده دار | جوک های خونوادگی | جوک های بهار 98 | جوک های جدید 98 | جوک های بهار 98

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

امروز عرق سوز شده بودم تو خیابون داشتم به صورت پرانتز
( )
راه می رفتم که سوزشش کم شه
یهو یه زنه اومد یه ۵ تومنی داد و گفت خدا انشالله همه ی معلولارو شفا بده تاخونه رسیدم دیگه جیبام جا نداشت حساب کردم تو هفته سه روز عرق سوز بشم تا اخر مرداد یه ۲۰۶ میخرم
خدایا شکرت که گرماتم نعمته
😂

@~@~@~@~@~@
ﮐﯿﺴۀ ﺑﺮﻧﺞ ﭼﯿﺴﺖ ؟
ﮐﯿﻒ ﺳﺎﻣﺴﻮﻧﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ حمل قلیان به نقاط مختلف کشور
😂

@~@~@~@~@~@
سلام
🖐
اومدم بگم اون نیسان آبیا که مسخره‌شون میکردین

شده ۹۶ میلیون
😐

علی برکت الله
🚶‍♂

@~@~@~@~@~@
توجه! توجه

سازمان حمایت از مردان در اعتراض به نامگذاری اولین شب زمستان به نام یلدا

تصمیم گرفت اولین روز تابستان را که بلندترین روز سال است به نام
یداله نامگذاری نماید
😳😂

🎉پیشاپیش یداله‌ تون مبارک
🎉😂‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌

@~@~@~@~@~@
امیرکبیر در حمام و رفسنجانی در استخر و میترا هم توی حمام

..

.
.
.
.
.
آدم جرات نمیکنه دیگه یه آب تنی بکنه

بیایید فقط تیمم کنیم و در مصرف آب صرفه‌جویی کنیم تا زنده بمانیم
😅😂🤣

@~@~@~@~@~@
تو توالت عمومی بودم یه دفه نظافت چی با صدای بلند گفت

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

من نمیدونم چجوریه آمریکا از چند هزار کیلومتری یه موشک میزنه
صاف میخوره به هدف

اون وقت اینا نشسته نمیتونن از فاصله 20 سانتی برینن تو سوراخ دستشویی
😂

@~@~@~@~@~@
یارو تو قطب از یه اسکیمو میپرسه اینجا زن سفید پوست هست؟
میگه آره

یارو میگه زن سیاه پوست هم هست؟
میگه آره

یارو میگه زنی که هم سیاه باشه هم سفید هست؟
میگه نه دیگه اینو نداریم

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.

یارو داد میزنه میگه
جعفر نگفتم اون که دیشب بهش شماره دادیم پنگوئن بود😂

@~@~@~@~@~@
زنه پشت جنازه همسرش داشت میخندید
😂😂😂

گفتن : چرا میخندی ؟
😞

گفت

آخه اولین باره که
میدونم کجا میره نکبت
😐😂

@~@~@~@~@~@
این مردایی که هم زن دارن
هم معشوقه
هم دوست اجتماعی
هم همکار
هم همکلاس

.
.
.
.
.
.
.
.
.

.

به یکی دل میدن
❤️
به یکی دست
🖐
و به یکی پا
👞

اینا رو اذیت نکنین
😕

اینا کارت اهدای عضو دارن
🤗😎

نیتشون خیره
😁😃

@~@~@~@~@~@
طرف رفته خواستگاری برای پسرش،ازش میپرسند
آقای داماد چیکارست؟

گفتند،دیپلماته

از وقتی دیپلم گرفته مات مونده چیکار کنه
😑😂😂

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
@~@~@~@~@~@
کاظم شب عروسیش میگوزه
💤😷

ازخجالت میگه
خدایا منو مثل اصحاب کهف صدسال بخوابون تا مردم یادشون بره
😔😪😴😴

.
.
.
.
.
.

بعدازصدسال کاظم از خواب بلند میشه
یک سکه میبره نون بگیره

شاطرمیگه
این سکه که مال زمان کاظم گوزوئه ازکجا آوردي؟؟؟
😁

@~@~@~@~@~@
این دخترهایی که آستین مانتوشون رو تا بالای آرنج بالا می زن
😐

من همش فکر میکنم الان میخوان وضو بگیرن

😁😅

یا پاهاشون تا بالای زانو میارن بیرون

فکر میکنم آب حوض خالی کردن طفلکا
این قدر ذهن اسلامی و سالمی دارم من
😊

خدا منو حفظ کنه
😂😂

@~@~@~@~@~@
یه بار از دم درِ یه خونه ای رد می شدیم، من بلند بلند با ذوق
گفتم: وای مامان بیا ببین بوی بابابزرگ میاد اینجا

😍😃
.
.
.
.
.
.
.
مامانم یه پس گردنی زد بهم و گفت
آبرویزی نکن کصافط
بوی تریاکه
😑😂

@~@~@~@~@~@
👩 دختره از پسره پرسید : ساعت چنده؟

نه ساعت و 12 دقیقه و 35 ثانیه و 7 صدم ثانیه و 21 هزارم ثانیه و 40 ده هزارم ثانیه

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

سه روزه دارم فکر میکنم چجوری اینقدر دقیق گفته

تازه فهمیدم شماره داده خیر ندیده😂

@~@~@~@~@~@
چهره دخترا 👩🏻 سر جلسه امتحان

(😂) تو حياط
(😍) پیدا کردن شماره صندلی
(🤓) قبل از تحويل برگه پاسخ
(😆) قبل از دیدن سوالات
(😃) روحیه دادن به خود
(😲) دیدن سوالات
(☺️) دیدن مراقب
(😞) در حال تفکر
(😰) فشار آوردن به مغزش
(😠) پشت سر مراقب
(😉) وقتی مراقب ديدش
(😏) تقلب گرفتن
(😥) ناامیدی از همه سوالات
(😢) لحظات آخر امتحان
(😭) بعد از امتحان

🔻 حالا چهره پسرا 👦🏻

(😂) تو حیاط
(😂) پیدا کردن شماره صندلی
(😂) قبل از تحویل برگه سوال
(😂) قبل از دیدن سوالات
(😂) روحیه دادن به خود
(😂) دیدن سوالات
(😂) دیدن مراقب
(😂) درحال تفکر
(😂) فشار آوردن به مغزش
(😂) پشت سر مراقب
(😂) وقتی مراقب دیدش
(😂) تقلب گرفتن
(😂) ناامیدی از همه سوالات
(😂) لحظات آخر امتحان
(😂) بعد امتحان

@~@~@~@~@~@
سگ رو با باتوم بزنی ۸ صبح نمیره دانشگاه
اون وقت اینا دم در کارت دانشجوییتو چک میکنن
😏

@~@~@~@~@~@
شما سر كلاسِ دانشگاه از يه پسر خودكار بگير
فردا كل دانشگاه رو پر ميكنه كه آره دختره چند وقته تو كف منه اما من اصلا توجهی نميكنم
😂

@~@~@~@~@~@
يه جورى گروه‌های دانشجویی خلوته که آدم واقعا باورش ميشه دارين درس ميخونين
😐

@~@~@~@~@~@
امتحانو یكی میده
نمره‌شو قراره یكی دیگه بده
اونوقت این وسط گوهشو مراقب میخوره
:|

@~@~@~@~@~@
درس خوندن پسرا دو مرحله داره

یک . تصمیم میگیرن درس بخونن
دو . جزوه‌هاشون ازشون دوره ، منصرف میشن
😐😂

@~@~@~@~@~@
مگه قرار نبود بیایم دانشگاه بهم بخوریم ، بعدش جزوه‌هامون بریزه رو زمین و عاشق بشیم بریم سرخونه زندگیمون ؟ پس قضیه‌ی این امتحانا چیه ؟
😐

@~@~@~@~@~@
‏خدمت مقدس سربازی فقط اونجاش که بر میگردی میری سرکار می‌بینی دختره از تو کوچیک‌تره ولی ۳ سال سابقه کار داره ولی تو همون درسی هم که خوندی یادت رفته
😐

@~@~@~@~@~@
همین ‏الانم اگه بری پيش مشاور كنكوريا ، ميگن "هنوزم دير نشده بچه‌ها، شما ميتونيد توی اين فرصت كم تك رقمی شيد
😐

@~@~@~@~@~@
توریست ژاپنی گفت : ایرانی‌ها را دیدم که از روزنامه به عنوان سفره استفاده میکنند

علت چیست ؟
‏شهروند ایرانی گفت : ما موقع غذا خوردن هم مطالعه می‌کنیم
‏
‏در همین هنگام لقمه در گلوی ابلیس گیر کرده و ایستاده شروع به تشویق کرد
😂

@~@~@~@~@~@
ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮﻫﺮﺕ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻪ
ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺑﺎﻫﺎﺵ ﺧﻮﺑﯽ!

ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ
ﮔﺮﮒ ﺗﻮﺭﻭﻧﺨﻮﺭﻩ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺍﻭﻧﻮﻧﻤﯿﺨﻮﺭﯼ

.
.
.
.
.
.
.

اين مطلب بسيار سنگين علاوه بر داشتن طول عرض و ارتفاع داراي عمق نيز ميباشد
😐😂😂😂

@~@~@~@~@~@
خواب دیدم شب اول قبرم بود دیدم 2 نفر یهو اومدن تو قبر

با ترس گفتم شما نکیرو منکرین؟

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

گفتن : پََ نه پََ کامران هومنیم اومدیم بگیم تو خودت نمره ی بیستی

😂😂😂

@~@~@~@~@~@
مردی در کنار چاه زنی زیبا دید ، از او پرسید : مکر زنان چیست؟ زن داد و فریاد کرده و مردم را فراخواند ،مرد که بسیار وحشت کرده بود پرسید : چرا چنین میکنی؟ من که قصد اذیت کردن شما را نداشتم ،دیدم خانم محترم و زیباروی هستی خواستم از شما سوالی بپرسم

در این هنگام تا قبل از اینکه مردم برسند زن سطل آبی از چاه بیرون کشید و آن را بر سر خود ریخت ،مرد باتعجب پرسید : چرا چنین کردی؟ زن خطاب به مردم که برای کمک آمده بودند گفت: ای مردم من در چاه افتاده بودم و این مرد جان مرا نجات داد ، مردم از آن مرد

تشکر کرده و متفرق شدند
دراین هنگام زن خطاب به مرد گفت : این است مکر زنان ، اگر اذیتشان کنی تورا میکشند و اگر احترامشان کنی خوشبختت میکنند

😍😂😁😁😁😂😂‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌

@~@~@~@~@~@
آیا میدانستید اگر روده انسان پیچ در پیچ نبود باده معده در سر این پیچ ها سرعتش گرفته نمیشد چه اتفاقی می افتاد؟

.
.
.
.
.
.
.
..
.
.

باد معده با سرعتی نزدیک به 160 کیلومتر در ثانیه خارج میشد یعنی در هنگام گوزیدن 76 متر به جلو پرتاب میشدید😳
نخند مطلب علمیه
😂😂

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
💓💕دلاتون شاد و لب هاتون خندون💕💓

^^^^^*^^^^^

توجه توجه
این داستان بر اساس واقعیت می باشد
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
آقا ما یه همسایه داشتیم اسمش مش غلام حسن بود

(نخندین جدی میگم)

این یارو یه زن داشت خیلیم دوسش داش
مش غلام حسن تو سن هفتاد سالگی میمیره
و
هرشب میاد تو خواب زنش که منو تو باغچه خونه خاک کنید
به اصرار زن قاضی دادگاه اجازه میده که اینکارو کنن
ولی
کل اهل محل و درو همسایه از اون جا میرن و پیرزن میمونه و یه خونه روح زده
یه شب پیرزن میخوابه و تو خواب میبینه که شوهرش بهش میگه بیا اینجا پیش من
زن میترسه و از خواب بیدار میشه
صبح روز بعد وقتی از خواب بیدار میشه میره تو حیاطو یه چیز خیلی عجیب میبینه
باورتون میشه؟
اونجا یه درخت مش غلام حسن سبز شده بود
روی اون درخت پر از مش غلام حسن بود

مش غلام حسن های آبدار و خوشمزه